Mien Tied is hen
Nu laat mi doch na Huus hen gaan.
Watt sall ‘k hier noch? Mien Wark is daan.
Wo menneg Böj gung over mi.
Nu bin ik möj. Nu dreih ik bi.
Watt reerst du denn, mien Hartje du?
Mien Tied is hen. Nu kummt de Ruh.
För een Johr hest Du uns verlaten. Gau is de Tied vergahn; man dat an Di denken kommt elke Dag.